Odontologian eragin handia duen Journal of Clinical Periodontology nazioarteko aldizkariak ThinkingPerio Research-ek, Arrow Development & Clínica Ortiz-Vigón-ek, egindako azken azterlanetako baten berri ematen du. Horretarako, periinplantitisarekin diagnostikatutako 43 pazienteren kasua aztertu da (inplanteen inguruan hezurra galtzea), eta lortutako emaitzek agerian uzten dute mintza birxurgagarriak erabiltzearen onurak galdutako hezurra berreraikitzeko proposatzen den tratamenduan.
Argitalpenak periinplantitisaren tratamenduan jartzen du arreta, patologia itzulgarria baita, eta inplanteak dituzten pazienteen % 30-70i eragiten die. Gaixotasun horrek inplantearen inguruan dagoen mukosaren hantura dakar lehen fasean. Hantura kontrolatzen ez bada, hezurra pixkanaka galtzea eragiteko arrisku handia dago, eta aurrera eginez gero, inplantea bera galtzea eragin dezake, infekzio handi batez gain. Horregatik, hain garrantzitsua da gaixotasuna tratatzeko modurik onena zein den jakitea, inplantea ez galtzeko. Hortz-haginen inguruan hezurra galtzea errazagoa da inplanteen inguruan baino. Azpimarratu behar da hortz-haginek, elementu naturala denez, defentsak dituztela, eta edozein bakterio-erasotan, gorputzak erantzun bat emango duela. Inplanteek, aldiz, elementu artifizialak direnez, ez dute defentsarik eta, horregatik, infekzioa azkarrago eta arriskutsuago gerta daiteke. Gainera, inplanteen inguruko egoera horiek ez dute minik ematen aurreratuak izan arte, eta, ondorioz, ezinbestekoa da aldizkako berrikuspen eta mantentze-lanetara joatea.
Horri dagokionez, doktoreek ere parte hartu zuten nazioarteko azterlan batean, hezur-txertoen erabilerari buruz hitz egiten da, inplanteen inguruko hezur-akatsak berreraikitzeko. Azterketa horretan ikusi zen zer-nolako abantailak dituen mota horretako hezur-txertoak erabiltzeak inplanteetan gaixotasuna gelditzeko eta hezurra berreraikitzeko. Hala ere, orain, Erik Regidor eta Alberto Ortiz-Vigón doktoreak buru dituen ikerketa berri honek ikertzen du hezur-injertoa estaltzeko mintz baten erabilera gehigarria hezur-txertoaren erabilera soila baino hobea den.
Berrogeita hiru subjektu sartu ziren azterlanaren hasieran. Gehienak 61 urteko emakumeek osatzen zuten. Erregidore doktorearen arabera, emaitzek adierazi zuten hezur-injertoa estaltzeko mintzaren erabilera gehigarriak ez zuela hobekuntza kliniko gehigarririk ekarri, hezur-txertoaren erabilera esklusiboarekin alderatuta. Ebakuntzatik 12 hilabetera ebaluatutako pazienteen artean ere ez zen alderik ikusi erradiografiari edo gogobetetzeari dagokionez. Aitzitik, proba-taldean tratamendu-denbora luzeagoak eta kirurgia osteko konplikazio gehiago ikusi ziren, hala nola kirurgia osteko minaren puntuazio altuagoak. Hala eta guztiz ere, pazientearen gogobetetasuna handia izan zen, tratamendu-taldea alde batera utzita.
Horrela, azterlan honek ezin izan du frogatu hesi-mintz baten erabileraren onura kliniko edo erradiografiko gehigarririk, hezur-injertoa estaliz, periinplantitisaren terapia kirurgiko berreraikitzailearen zati gisa. Hala ere, ebakuntza osteko konplikazioen eta kirurgia osteko minaren tasa handiagoa izan zen, bai eta mintza erabili zenean kirurgia-denbora luzeagoa ere. Emaitza horiei esker, mota horretako tratamendu bati aurre egiteko zein metodo izan daitekeen egokiena identifikatu ahal izango da, konplikazio posibleak saihesteko eta pazienteari ebakuntza ondoko prozesua errazteko.